Ik ben doorzichtig
als glas
kneedbaar
als was
denk jij
welaan dan
lepel mij
naar binnen
als een ei
zachtgeel
zacht
als glas
kneedbaar
als was
denk jij
welaan dan
lepel mij
naar binnen
als een ei
zachtgeel
zacht
Ik ben doorzichtig
als glas kneedbaar als was denk jij welaan dan lepel mij naar binnen als een ei zachtgeel zacht
0 Reacties
Families rond de tafel op de bank
ziet zij als fraaie beelden zonder klank. Ze veegt de regenbuien van het raam van buitenaf, daar waar het waas niet weg wil gaan. Ze blijft nog even, heel even blijft ze staan tot ze de kerkklok de twaalfde slag hoort slaan het zowel nacht als ochtend is en zij de dag niet mist. En als jij dan begraven ligt en ik ga dood
dan wil ik dat ze mijn lichaam vormen zo dat mijn hoofd kan liggen in jouw hals en dat mijn arm dan over jouw borstkas ligt zo dat mijn hand op jouw schouder rust en dat mijn knie gebogen op de botten van jouw bovenbenen ligt zo wil ik dat zo sterk wil ik dat het blijft Dit gedicht is opgenomen in het literaire tijdschrift Alice Panoramisch perspectief De stad stampt en bruist Verweven leven Binnen de beperking roept de vrijheid Gesprekken met een steen Alles is bezield Kleine schetsjes van grote meesters Het leven als kunstwerk De kwajongen is nooit ver weg Slapend meisje Ga kijken op de website Alle tekeningen van Rembrand online Kopgedicht |
ARCHIEVEN
November 2019
Categorieën |