Onaangekondigd scheurt
een oud verlangen open
kruipt de argeloosheid uit het ei
onbarmhartig sleurt het mij
terug naar het begin
van duistere gangen
de indruk op mijn pad
is toch vooral die
van het wrange
ondanks dat is bitterheid
niet blijven kleven
het zoete hoe gering ook
hielp mij overleven
Tijd
om te vergeven
een oud verlangen open
kruipt de argeloosheid uit het ei
onbarmhartig sleurt het mij
terug naar het begin
van duistere gangen
de indruk op mijn pad
is toch vooral die
van het wrange
ondanks dat is bitterheid
niet blijven kleven
het zoete hoe gering ook
hielp mij overleven
Tijd
om te vergeven