Zijn spiegelbeeld is hem trouw.
Iedere ochtend presenteert het hem dezelfde aanblik: dezelfde ogen, oren, neus en andere gezichtskenmerken.
Hij is hierdoor vertrouwd geraakt met de ontbrekende haartjes in zijn linkerwenkbrauw, daar waar een litteken zit.
"Hoe kom je er aan?" is hem talloze keren gevraagd. Hij heeft vijf verschillende antwoorden.
Eén voor zijn vrienden en vier voor zijn diverse amoureuze verhoudingen. Het hangt een beetje van het type vrouw af, met welk verhaal hij het gunstigst voor de dag kan komen.
Als klein kind was hij aan het stoeien met zijn zusje en kwam daarbij nogal ongelukkig terecht tegen de kruk van de deur.
Er vloeide bloed, het gat moest gehecht, en zo werd zijn litteken geboren. Een valse start in het leven, hoewel het hem uiteindelijk veel winst opleverde. Vrouwen bleken verrassend vaak juist voor deze onvolkomenheid te vallen, alsof het een beroep deed op hun moederlijke gevoelens.
Hij deed er zijn voordeel mee.
Ook zijn zusje was opvallend vriendelijk voor hem, alsof ze zich schuldig voelde aan het gebeuren.
Gister bracht ze hem echter in verwarring toen ze met haar vingertop over zijn wenkbrauw aaide en vroeg: "Herinner jij je het nog? Die gesp van papa's broekriem?".