From the film "From Noon Till Three" (1976)
(Music: Elmer Bernstein / Lyrics: Alan & Marilyn Bergman)
Jill Ireland (Film Soundtrack) - 1976
Some have a lifetime, some just a day
Love isn't something you measure that way
Nothing's ever forever, forever's a lie
All we have is between 'Hello' and 'Goodbye'
Stonewashed, staat op het etiket. Ik schiet op de tast in mijn oude spijkerbroek. "Binnen dertig minuten moet je weg zijn", zei Bas. Opnieuw afscheid nemen, midden in de nacht.
Dertig jaar geleden opende ik mijn eerste jeanszaak. Ik herinner me het moment waarop ik voor het eerst de sleutel omdraaide in het slot van mijn toko, de euforie. Joop was erbij. Ik was gelukkig, dat wist ik niet.
De sleutel heb ik nog steeds, maar Joop is weg, de winkel ook. Nee, de winkel staat er nog, maar dan leeg, net als veel andere winkels. Crisis, internet, tijden veranderen. Middenstanders verdwijnen, net als bijen, nog zo'n werkvolk. De wereld vergaat zonder bijen. Zou dat ook opgaan voor middenstanders? Dat de hele boel als een kaartenhuis in elkaar dondert, wanneer ze uitgeroeid zijn? Ik moet voortmaken. Nog twintig minuten.
De ingelijste foto van papa gaat mee. Of toch niet. Ik heb maar twee tassen. Sokken en ondergoed, handdoeken, toiletartikelen, medicijnen, alles zit in de gewaxte tas. De kistjes trek ik aan, mijn waterdichte jas ook. Geen idee waar de reis eindigt. Warme trui dan maar, plus een t-shirt en een korte broek. M´n Sony, de oplader, mijn Nikon en een reserve batterij, stop ik in een tas met de toepasselijke opdruk: "Hello & Goodbye". Het waren ambtenaren, rottige gelijkwillenhebbertjes, die de onderste steen boven wilden halen. Zelf zo verrot als de pest, die criminelen, verdenken ze anderen. Joop pleegde geen fraude. Zo zat hij niet in elkaar. Hij was er kapot van. Niet meer aan denken. Nog tien minuten te gaan.
De melktandjes van Jacky neem ik mee. Ze brengen geluk, denk ik, hoop ik. Nieuw geluk. Het oude is uitgewerkt. Ik kijk rond in de kamer. Verder nog iets? Mijn pinpas en geld zitten al in het voorvakje, net als mijn rijbewijs en ID-kaart. Ach, wat ik niet kan kopen, hou ik vast, hoeft niet tastbaar te zijn. Ook zonder spullen weet ik hoe een chocoladekikker smaakt, hoe Noorwegen eruit ziet als je een tiener bent. Sweet sixteen and never been kissed. Dat laatste is niet waar. Of, ook weer wel, want nog niet echt. De liefde kwam veel later. Ik moet nu beslist opschieten, ik heb nog maar vijf minuten.
Ik zet het doosje met de tandjes terug in de kast en doe afstand van de kamers en hun inhoud. Definitief.
https://www.youtube.com/watch?v=8gTIu7CCRbc