Mam? Ze komen me halen.
Ik word overvallen door heimwee naar mijn moeder. Ik zal een jaar of vijftien geweest zijn toen ze mij vertelde dat er vroeger alleen maar camera's hingen bij de snelwegen. Ik kon het me nauwelijks voorstellen: een wereld zonder permanent toezicht - was dat niet levensgevaarlijk?
Mannen kwamen, toen Harm en ik een paar jaar getrouwd waren, verplichte camera's installeren in de slaapkamers van onze kinderen.
Er was een wet aangenomen die kindermishandeling moest tegengaan.
De camera's waren nog maar net geplaatst toen de wet werd aangepast om iedere vorm van huiselijk geweld tegen te gaan; er werd besloten in elk vertrek een camera te plaatsen. Protestacties werden in de kiem gesmoord: men had toch zelf gevraagd om extra veiligheidsmaatregelen van de overheid?
Je kon vanaf dat moment kiezen tussen cameratoezicht of een chipimplantaat dat alles registreerde. Ik koos voor het laatste omdat de camera's zo hinderlijk aanwezig waren. De chip zat in een glazen omhulsel ter grootte van een flinke rijstkorrel en werd in mijn onderarm geschoten.
Bij iedere wet ten behoeve van de veiligheid werd de chip geüpdatet.
Ik vond het zó handig dat ik zelf besloot een tweede chip te nemen. Daarmee kon ik mijn voordeur ontgrendelen en ook gaf deze toegang tot mijn laptop, en ik zette er een link op naar mijn website. Nummer drie verving de sleutels van mijn auto.
Alles in mijn leven begon te draaien om DIY Grinding en biohacking, en hoewel ik mijzelf nog steeds zag als een gewone Cyborg, besloot de overheid in te grijpen en me op te pakken onder het mom van een chipverslaving.
Ze nemen me mee naar de OK. Gelukkig hangen hier overal camera's.
Opdracht sol: schrijf een dystopisch verhaal, max. 300 woorden - voorbeeld: het boek van George Orwell, getiteld '1984'