Tot de buurvrouw me vertelde dat ze weer ging samenwonen. Dat was prachtig nieuws voor haar en ik was oprecht blij dat ze een nieuwe vriend gevonden had. 'Ik zal duimen voor een lang en gelukkig leven voor jullie samen,' zei ik.
'Fijn,' zei zij, en toen kwam het. Ze kent me goed, we hadden elkaars schouder regelmatig beregend toen we allebei ongewenst single werden. Gedeelde smart schept een band.
Maar nu ging zij een andere route nemen. Haar nieuwe vriend had de voogdij gekregen over het kind van zijn overleden bom-zusje.
Het kind - een meisje van zes maanden - trok vorig jaar in juni samen met haar voogd in bij mijn buuv'.
Buurvrouw wist van mijn project kind en kende de daaraan voorafgaande geschiedenis.
'Iedere dag kijk ik nauwgezet of jouw auto weg is, voordat ik met mijn buggy naar buiten loop,' zei ze.
Op de dag dat mijn auto naar de garage was voor een onderhoudsbeurt liep het echter fout.
Buurvrouw dacht - zo bleek later - dat ik naar mijn werk was, en zo kwam het dat we elkaar op de stoep tegenkwamen.
Ik botste tegen de wandelwagen op en keek recht in het gezicht van een krijsend monster. Ik voelde mijn snijtanden groeien, en voor buurvrouw zelfs maar een kik kon geven proefde ik bloed.
'Sorry,' zei ik, maar, oh, wat voelde ik me goed.
Opdracht SOL - januari schrijfmaand: werk een mislukt voornemen uit - max. 300 woorden