De eikel die ik zojuist in mijn mond stopte is waarschijnlijk de laatste. Hij smaakt bitter, ik proef gal en voel een nieuwe kramp opkomen.
Merkwaardig trouwens hoe snel ik wen aan de stank. Gister, of eergister, of - drong de kadaverlucht nog diep in mijn neus door, proefde ik die op mijn tong.
Het ronde gat boven mij kleurt grijs. Druppels sijpelen langs de gemetselde stenen rondom me, glijden mijn shirt in. Mijn tanden klapperen en ik begin te rillen. Positief denken! Ik heb in elk geval water, ik kom niet om van de dorst. Ik trek een schoen uit om er de regen in op te vangen. Mijn blote voet in de drab voelen zakken is een nieuwe sensatie. Wie lacht daar? Wat een akelig geluid!
'Hallo-o-o?! Help-elp-elp!'
Ben ik hier nu in gevallen of heeft iemand mij erin geduwd? Ik trek met één hand mijn onderbroek uit, hurk en laat alles lopen. Zou iemand mij missen - ooit? Ik voel niks meer. Ik lijk wel een houten pop, een marionet. Verdoofd door de kou. Mijn linkerarm is waarschijnlijk gebroken. Gister verging ik nog van de pijn, of eergister, of -.
Ik kom uit mijn gehurkte houding overeind, schuur met mijn rug tegen de stenen. De onderbroek laat ik maar liggen. Ik zal eens een rondje lopen. Alweer die weerkaatsende lach. Word ik gek? Ik heb geen medicijnen meer gehad, sinds ...
Er hangt een touwladder over de stenen rand. Ik kan er net niet bij.
Opdracht: je zit in de put - omschrijf dit: "show don't tell" in max. 300 woorden