's Avonds rijden we naar huis, per fiets, auto of per openbaar vervoer, over aangelegde wegen, waarop het zonder bomen veilig rijden is. Er zijn regels opgesteld waarnaar wij leven, zoals stoppen voor rood licht. We hoeven nauwelijks meer na te denken. De krant vertelt ons 's morgens wat belangrijk is en 's avonds doen tv en internet de rest. Onze vrienden treffen we op Facebook, dat onze voorkeuren voor ons bepaalt.
Ook voor dieren is alles hier heel net geregeld: honden aan de lijn, poepzakjes naast de strook gemeentegroen, eendjes in de vijver. Ganzen zijn teruggebracht tot hanteerbare hoeveelheden, overtollige herten werden afgeschoten en aan restaurants verkocht, zodat ze toch nog nuttig waren. Koeien zijn opgeborgen in grote ligboxenstallen, die dag en nacht worden verlicht. Soms mag een koe naar buiten om te grazen op een stukje groen, maar alle bomen in de weilanden zijn geveld, er is geen schaduw meer te vinden - het is beter dat ze binnen blijven.
Bejaarden wonen ook zo prachtig bij elkaar. Ze krijgen eten, drinken en een bed. Wel jammer dat zij niet naar buiten kunnen wegens tijdgebrek.
Geleerden kunnen nu in kippeneitjes prikken, zodat niet langer jaarlijks miljarden babyhaantjes moeten worden doorgedraaid of vergast. En nog even, dan zijn alle proefdieren uitgestorven - ook die gaan erop vooruit.
In de vakanties kunnen wij all inclusive overal verzorgd terecht. Wel moeten we intussen op verdachte pakjes letten maar dat mag de pret niet drukken.
Wie mist er nog het buiten zijn, het groen, de bomen, stilte, rust? We kunnen immers onze ogen sluiten, een mindfulness CD beluisteren.
Nee, 't is mooi geregeld zo.
Opdracht SOL: schrijf een kort verhaal, max. 300 woorden, gebaseerd op 'De lof der zotheid" van Desiderius Erasmus